lisenin ilk gününe dedem ile gitmiştim ilk vapur ilk tünel ilk istiklal caddesinde yürüyüş dolmuşlara binme istiklal üzerinde taksim çiçek pasajı donerciler kız liselerinin çıkışlarında manita avı nice sarhoş yürümeler barlar tünel galatasaray
10 sene okul üstüne bi hayat
aylar sonra bu pazar bresson'un muhteşem sergisinden sonra tünelden inciye doğru yürüyüşe geçme yerler belliki bebek-rumeli hattında döşediği granitler ile paranın böğürüne koymakla yetinmemiş "belediyedetanıdıkvarabisi" bi sekilde bu istiklalime de el atmış her yer granit bütün arnavut kaldırımları sökülürken meğerse içimden de birşeyler sökülmüş, bense atlamışım
eğim mimari olmadığı için ızgaralar yetemediği için çamur içinde ayakkabılardan öte , içim gitti çirkinlik ve çamurdan öte ruhum balçık olmuş beni dürttü ben gidemedim varamadım bi türlü
bu rezaletin sorumluları: yukariya havale ediyorum sizi varsa elbet bi gün o gün ahımı alın tefeler küfeler ile
sadece ve sadece tramvay raylarının arasındaki taşlar kalmış geriye
dedem tramvay yapılırken çukurlardan zıplaya zıplaya yürürdü 68inde ama sevinçli çünkü onun tramvayı geri geliyor diye çocuk gibi sevinirdi yetmedi ömrü tramvayın başlamasından 6 ay evvel gitti işte aynı sıkışan kalbi gibi , dedemim ruhunun da o raylar arasında sıkışıp kaldığını hissettim bende, hep arasından yürümeye özen gösterdim
------------------------------------------
x-em - t.t.e.o.t.w.a.o.'them!