Bakta bizi hatırla...

ananem sanıyorum dayıma yazmış, dayım uzun süreler yurtdışındaydı.

el yazısına dokunuyorum...

baktıkça içinden çıkamadığım bir fotoğraf.

yıllarca dedeme baktım. Şimdi ikisi yanyana.

Ne müthiş olurdu beraber olduklarına inanmak değil bilmek.

boy on the door

bugüne kadar çektiğim en güzel fotoğraflardan bi tanesi benim için. Enstanteneyi ayarlayana kadar canım çıkmış olsa da bir mağaranın kapkaranlık içinde kendimi çekene kadar canım çıktı gecenin karanlığında.

Mağaranın karanlığı mı yoksa aydınlık mı beni çağırıyordu gibi onlarca zırva kelimeye hiç gerek yok şimdi...