Sunday, April 18, 2010



- Nerdesin
- Babaannemin orada

Odakuleden çılgın gibi kullanıp yanına gitmem 3 dakikamı aldı.

Ertan'ın kendi soyadından yanında durabildiği tek yer.

Babaannesi.Taşın ortasında babaannesinin soyadı ÇITAK.

Sessizce yürüdük. Ben kargaları haçların üstünde yakalamaya çalıştım. Beceremedim.

Çok konuşmadık.

Yaşayamadığımız bir hayatın içinde beraber yanayana konuşmadan bir 5 dakika yürürdük.

Ben motoruma atladım.

- Yargıcının önünde buluşalım Bahar'dan bir limonata ısmarlayım sana
- Olur be abi güzel olur

Ne o Yargıcı'nın önüne gitti ne ben.

Oturamayacağımız gülemeyeceğimiz acele edeceğimiz limonatayı içmek hiç istemedik ki

Sıkışmış Topağcı'nın sıkışmış bodrum katında atlayıp çıkamadığımız yolculukların mutluluğu bize limonatanın serinliğinden çok daha iyi geliyor.

Ne oluyor da oluyor West Lafayette'nin o soğuk akşamından beri kendimi bir anda böyle grilerin içinde tıkanmışlığın nefessizliğin ananemin dedemin resimlerin hüznün bu şehrin her yerinde bu şehrin en hüzünlü köşelerinde bulmayı becerebiliyorum.

Manyak mıyım?